Ημέρες σαν… Λερναίες Ύδρες
Του Αλέξη Καζαντζίδη
Που βρίσκονται, άραγε, οι εχθροί μας; Στις φαντασιώσεις που φτιάχνει ο καθένας για να μην τους βλέπει, λες κι αυτοί βρίσκονται μακριά; Στην ευκολία να βλέπει ως αντίπαλο εκείνον που είναι δίπλα, πιο μικρός και αδύναμος; Και ποιοι, τελικά, είναι οι εχθροί μας; Αυτοί που δεν εκτιμάνε τη ζωή του διπλανού, αρά και τη δική σας, τη δική μας και του αλλουνού;
Τις απαντήσεις μπορούν να δώσουν αυτοί που υψώνουν φράχτη στους ανθρώπους στη μεθόριο με την ΠΓΔΜ. Τριανταπέντε χιλιόμετρα συρματόπλεγμα και λάσπη, μέχρι του σημείου που δεσπόζουν τα καζίνα. Στους Ευζώνους (ωραίο όνομα ως φρουρά για ευθαλείς και περήφανους) η πρόσβαση είναι ανοιχτή. 12 χιλιόμετρα… μαγαζιών τυχερών παιγνιδιών που πρέπει να λειτουργήσουν, για να συντηρείται η Κεντρική Τράπεζα (το «τ» πάντα κεφαλαίο) των Σκοπίων. Η Stopanska Banka A.D. Skopije, σύμφωνα με τα σχετικά της στοιχεία, είχε το 2015 τα μεγαλύτερά της κέρδη: 31,2 εκατομμύρια ευρώ, αύξηση 26,7%, καταθέσεις 1,1 δισ. ευρώ και χορηγήσεις 900 εκατομμύρια.
Ως εδώ, τι κόφτει τον καθένα; Και ας μαζεύει ο Σμυρνιός γερός φραγκοδίφραγκα από την κουτσουρεμένη σύνταξη, για να δώσει δύο γκοφρέτες σε παιδιά που δεν είναι εγγόνια του. Και όμως, αυτός που πλήρωσε και πληρώνει την ανακεφαλαιοποίηση, θα μάθει πως η τράπεζα των γειτόνων ανήκει στον όμιλο της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος! Η Μακεδονία είναι ελληνική. Ως τράπεζα Σκοπιανή, τουλάχιστον. Οι μπίζνες είναι μπίζνες και τα όποια ανθρωπιστικά ή ιστορικά ζητήματα θα αυγατίζουν τα κέρδη των «εθνικών» τραπεζών μας, στο πλαίσιο της «καλής γειτονίας». Για τα φράγκα δεν έκλεισαν ποτέ τα σύνορα.
Το απόλυτο κακό, λοιπόν, το βλέπει κάποιος όταν τον περιτριγυρίζει. Ο Αιλάν έγινε σύμβολο ως άψυχο σώμα στα παράλια της Τουρκίας, (χώρας αλλόθρησκης, μα σύμμαχου Ευρωπαίων και ατλαντικών εταίρων). Όμως, εδώ, μουσκεμένοι στα δάκρυα της δικής μας εμπειρίας –παλιάς και τωρινής– έχουμε να αντιπαρατάξουμε τα παιδιά που σώζουμε και όχι τα παιδιά που πεθαίνουν. Σπουδαία διαφορά, υπαρξιακή, πολιτισμική.
Γιατί αυτά δεν αντέχονται, ακολουθούν: Πάνω από 86,7 εκατομμύρια πιτσιρίκια, κάτω των 7 ετών, έχουν περάσει ολόκληρη (!) τη ζωή τους σε ζώνες πολέμων, θέτοντας την ανάπτυξή τους σε κίνδυνο. Στοιχεία της UNICEF δείχνουν ότι σε παγκόσμιο επίπεδο, το 1 στα 11 παιδαρέλια, ηλικίας 6 ετών ή νεότερα, έχουν περάσει την πιο κρίσιμη περίοδο της εξέλιξης του εγκεφάλου τους μέσα σε συγκρούσεις.
«Πώς μπορώ να έχω πατρίδα, όταν δεν έχουν τόσα παιδιά γύρω μου;», αναρωτιόταν ο ποιητής. Θα μπορούσε να έμπαινε ως ερώτημα έτσι διατυπωμένο σε βιβλία του Δημοτικού. Ίσως, για να ανακαλύψεις την πατρίδα σου θα ήταν απαραίτητο να δεχτείς την πατρίδα του άλλου. Και για να είναι η πατρίδα σου, όπως διαμαρτύρονται κάμποσοι, απάτητη, θα πρέπει να μην πατάει κανείς πόδι στην πατρίδα του άλλου. Καλή αντοχή κόντρα στα λούκια και την ασχήμια.
