Καταναλωτές ή ψηφοφόροι;
Κεφάλαιο : Πρόσφατες εκλογές
Toυ Νίκου Χατζηπουλίδη
Συνθήματα, σποτάκια και πολιτικό marketing να ξεσαλώνει. Συνεχής προσπάθεια με σκοπό να πείσουμε και να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του κοινού, ώστε να μπει στο μαγαζί να αγοράσει.
Φράσεις καινούργιες και χιλιοφορεμένες, γέλιο, κλάμα, δάκρυ, άλλοι Νικητές και άλλοι Ηττημένοι, κοινός παρονομαστής η αποχή.
Κρίση στην αγορά, κρίση και στην πολιτική ζωή.. με άλλα λόγια, οι πελάτες εξαφανισμένοι.
«Μικρή η προσέλευση στα εκλογικά κέντρα», λένε τα κανάλια, «οι πιο βαρετές εκλογές ever», λένε οι εκλογικοί αντιπρόσωποι. Συμπέρασμα: κοιτάνε το πολιτικό σκηνικό, αλλά δεν μπαίνουν στη διαδικασία να ψηφίσουν, καθώς οι υπηρεσίες που τους προσφέρονται απλά δεν τους καλύπτουν.
Έκφραση των συναισθημάτων ο λόγος και δη με φράσεις όπως: «εμείς ψηφίζουμε παραλία» ,«έχω δουλειά», «σιγά μην δώσω τόσα λεφτά να πάω να ψηφίσω» «μαυρίστε τους να καταλάβουν», «βαριόμουν να πάω» με προσωπικό αγαπημένο «να πάνε να γαμ****ν οι κλέφτες που θα πάω να τους ψηφίσω» (ειρωνεία λίγο, καθώς το δικαίωμα σου για έκφραση το αντιλαμβάνεσαι ως χάρη).
Ψάχνει δηλαδή καλές υπηρεσίες σε λογική τιμή ο σύγχρονος καταναλωτής- ψηφοφόρος και λύσεις δεν βρίσκει, προτιμώντας τελικά είτε να ψηφίσει αυτό που ο ίδιος θεωρεί ότι θα έχει την μικρότερη δυνατή επίπτωση στην ζωή του, είτε να μην πάει καθόλου.
Κοιτάει την βιτρίνα, δεν τον συγκινεί κάτι και φεύγει. Ψηφίζει δηλαδή σαν να διαλέγει τσάντα ή παντελόνι, η ακόμα καλύτερα αν το κατάστημα-κόμμα του προσφέρει τις υπηρεσίες-πολιτική που αυτός σαν άτομο έχει ανάγκη ή κατά την δικιά του πάντα θεώρηση έχει ανάγκη ο τόπος.
Αν υποθέσουμε ότι αυτό ήδη συμβαίνει, τότε δυστυχώς υπάρχει σοβαρό πρόβλημα σκέψης, αρχικά σε συλλογικό επίπεδο και μετέπειτα σε ατομικό.
Σε συλλογικό γιατί φανερώνει την πλήρη διάλυση. Σε ατομικό διότι ο ίδιος αποφασίζει ότι από ενεργό πολιτικό όν και διαμορφωτής του πολιτικού προϊόντος θέλει να ξεπέσει σε απλό καταναλωτή πολιτικού προϊόντος.
Αντί επιλόγου θα αναφερθούμε στη πραγματιστική διάσταση του πράγματος. Σε πραγματιστικό επίπεδο, όπως είναι φυσικό, κάποια μαγαζιά-κόμματα θα έχουν πελατεία καθώς συμβαδίζουν με την εποχή τους (όσο ηθική και αν είναι αυτή) και κάποια άλλα μοιραία θα κλείσουν καθώς το πολιτικό προϊόν τους δεν καταναλώνεται.
