Συνήθως το τέλος δεν βλέπει το… τέλος του
Του Αλέξη Καζαντζίδη
Υπάρχουν (και) καταστάσεις εξαιρετικές, για να μας φτιάχνουν το κέφι. Θυμάστε την παλιά ΕΠΟ, που καλούσε ξένους διαιτητές για να σφυρίξουν στα ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος; Μια τέτοια φάση διανύει σήμερα η Ουκρανία, όχι στο ποδόσφαιρο, αλλά στην πολιτική. Είναι τόση η απέχθεια του κόσμου για τους διεφθαρμένους πολιτικούς του σημερινού και του παλιού καθεστώτος, ώστε οι Ουκρανοί ζητάνε από μόνοι τους ξένους τεχνοκράτες, για να τους σώσουν. Αν αυτό, έγραφε ο Γιάννης Παπαδάτος, δεν είναι η καλύτερη απόδειξη της χρεοκοπίας ενός έθνους, τότε τι είναι;…
Τις προάλλες προκηρύχθηκε διαγωνισμός για τον επικεφαλής της Εθνικής Αρχής Καταπολέμησης της Διαφθοράς, που θα πρέπει να διαθέτει ουκρανική ιθαγένεια. Αυτό είναι το ευκολότερο πράγμα του κόσμου. Αν δεν το πιστεύετε, ρωτήστε το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης: Όλοι τους «Ουκρανοί» εκ πολιτογραφήσεως. Επειδή η κυβέρνηση δεν βρίσκει ανθρώπους που να αρέσουν στον κόσμο –θεωρούνται τετριμμένοι οι ντόπιοι πολιτικοί (δεν εξαιρούνται οι νεοναζί) –, άρχισε να δίνει με διαδικασίες fast track… υπηκοότητα.
Σας παρακαλώ, μην πάει το μυαλό σας ότι (και αυτή) είναι μια ιδιότητα εμπορευματοποιημένη. Κάθε άλλο. Ούτε για τις εντυπώσεις. Και ας έσωσε ανθρώπους στην πιο πολιτισμένη Γαλλία, λίγους μήνες πριν, στο εβραϊκό παντοπωλείο ένας ηρωικός τύπος που ήταν παράνομος μετανάστης. Και επειδή, μάλιστα, κράτησε ζωντανούς τους ομήρους, φυλάσσοντάς τους στο ψυγείο, η ανταμοιβή του ήταν η άδεια παραμονής, μαζί με έναν σταυρό τιμητικό. Για να μην πάμε στο τι είχε ακούσει ο «δικός μας» Αντετοκούμπο, όταν πήγε στο ΝΒΑ.
Στο Κίεβο είναι άλλης τάξης ζήτημα. Η υπουργός Οικονομικών, Ναταλί Γιαρέσκο, γεννήθηκε στην Αμερική. Ο υπουργός Ανάπτυξης και Εμπορίου, Αϊβάρας Αμπρομαβίτσιους, είναι Λιθουανός και ο υπουργός Υγείας, Αλεξάντερ Κβιτασβίλι, καθαρόαιμος Γεωργιανός! Και οι τρεις τους πήραν ουκρανικά διαβατήρια μέσα σε ένα μήνα, με πρωτοβουλία του προέδρου Πέτρο Ποροσένκο. Οι πάντες, λοιπόν, στη χώρα στοιχηματίζουν ότι και ο «τσάρος της αντι-διαφθοράς» θα έλθει από το εξωτερικό. Ό,τι έρχεται εισαγόμενο είναι καλό και καθαρό. Άλλωστε, ο πρωθυπουργός Αρσένι Γιάτσενιουκ δήλωσε στη Deutsche Welle ότι «μέλημά μας είναι να διαλέξουμε έναν ανεξάρτητο, έμπειρο και σκληρό επαγγελματία ανεξαρτήτως εθνικότητας». Την άμυνα και την εξωτερική της πολιτική, άλλωστε, η Ουκρανία την έχει εκχωρήσει στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.
Κοινό χαρακτηριστικό των τριών ξενόφερτων υπουργών είναι η δυτική τους παιδεία και η εμπειρία τους στα χρηματοοικονομικά και τις μεταρρυθμίσεις, που απαιτούν Ε.Ε. και ΔΝΤ από τη χρεοκοπημένη και ακρωτηριασμένη χώρα. Νωρίτερα, ο Λιθουανός Αμπρομαβίτσιους προσέλαβε κορυφαίο σύμβουλο έναν Εσθονό, ενώ ο υπουργός Δικαιοσύνης Πάβλο Πετρένκο (γνήσιος Ουκρανός αυτός!…) έβαλε τέσσερις Γεωργιανούς σε θέσεις-κλειδιά. Παραλίγο να μην αναφερθεί η υφυπουργός Εσωτερικών, Εκα Ζγκουλάτζε, επίσης Γεωργιανή.
Όλο αυτό το συνονθύλευμα, που κάποιοι λιγουρεύονται και εδώ, μήπως αντί για ντριμ τιμ λέγεται … συντρίμ τιμ;
