Οι άθλοι του Οδυσσέως
Σα βγεις στον πηγαιμό για το Μαξίμου,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Νεοδημοκράτες και τους Πασόκους,
τον άγριο Παπαντρέα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε πρεσβείες πρωτοειδωμένες·
να σταματήσεις σ’ εμπορεία γερμανικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σε πόλεις αμερικανικές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Εξουσία.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο μπαράκι,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας τσίπα να σε δώσει η Εξουσία.
Η Εξουσία σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Εξουσία δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Εξουσίες τι σημαίνουν.
«Ψ»
