Δρυός πεσούσης, πάσα λαϊκή κατάκτηση ξυλεύεται…
Οι απεργίες και τα απόνερα της Μεταπολίτευσης
Από το τμήμα κοινωνιοπαραλογικού ρεπορτάζ της «Ψωροκώσταινας»
Η Μεταπολίτευση ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς: Πολιτικές ελευθερίες και εργατικά δικαιώματα καθιερώθηκαν στη συνείδηση του κόσμου και υιοθετήθηκαν από το μεταπολιτευτικό καθεστώς. Η απεργία, οι συνδικαλιστικές ελευθερίες, το πανεπιστημιακό άσυλο, η ελευθεροτυπία και τόσα άλλα. Σαράντα πέντε χρόνια μετά, η κρίση έρχεται να τα αποψιλώσει όλα αυτά, ένα προς ένα. Η ευκολία με την οποία καταργούνται οι άλλοτε λαϊκές κατακτήσεις, δείχνει πως αυτές έχουν πρώτα και κύρια απαξιωθεί στη συνείδηση της ίδιας της κοινωνίας που κάποτε τις απαίτησε και τις κέρδισε. Τι είναι σήμερα η απεργία; Μοιάζει σαν να έχουν χάσει οι λέξεις το νόημά τους και κάθε συζήτηση για αυτές να πρέπει να τίθεται σε μηδενική βάση. Πράγματα κάποτε αυτονόητα, πρέπει πλέον να ορισθούν εκ νέου. Κι αν θέλουμε να αναζητήσουμε ευθύνες, θα πρέπει πρώτα να διερωτηθούμε για όσους ανέλαβαν όλα αυτά τα χρόνια να διαχειριστούν τις ελευθερίες αυτές. Δυστυχώς, όσο η κρίση θα βαθαίνει και η χώρα θα διαλύεται, τόσο θα διολισθαίνουμε σε αυταρχικότερες λύσεις και θα εθιζόμαστε στον νέο ολοκληρωτισμό. Ας ελπίσουμε οι επόμενοι να κάνουν καλύτερη χρήση των κατακτήσεών τους…
Για την ιστορία, πάντως, οφείλουμε να δημοσιεύσουμε ένα άκρως αποκαλυπτικό νον πέιπερ που κυκλοφόρησε από το Μαξίμου για το επίμαχο ζήτημα. Δεν γνωρίζουμε τον συντάκτη του νον πέιπερ, αλλά το δαιμόνιο τμήμα παραποληστρικού ρεπορτάζ της «Ψωροκώσταινας» θα τον ανακαλύψει!
«Νόμος είναι το δίκιο του μεταρρυθμιστή: Με μεγάλο ενθουσιασμό υποδέχτηκαν οι τελευταίοι εναπομείναντες εργαζόμενοι της χώρας το σχέδιο νόμου για τις απεργίες που προωθεί η κυβέρνηση του «Πρώτου Εργάτη». Ο εξορθολογισμός της απεργιακής εθιμοτυπίας αποτελούσε πάγιο στόχο της Τρόικας, που μόνο μια κυβέρνηση σαν της Πρωτηφοραριστεράς, που εκπροσωπεί την εργατική τάξη, έχει την υπευθυνότητα να φέρει εις πέρας. Η συνδικαλιστική νομοθεσία πρόκειται να μεταρρυθμιστεί σε βάθος, στο σύνολό της. Στον δημόσιο τομέα καθιερώνεται ειδικό πόιντ σύστεμ, για τις ψηφοφορίες: Οι ψήφοι θα μετράνε ανάλογα με το κόμμα που διόρισε τον κάθε υπάλληλο – διπλοί για τα ρουσφέτια της Νέας Δημοκρατίας και του Πασόκ, τριπλοί για τα ρουσφέτια του Σύριζα. Έτσι θα συμπληρώνεται το ο απαιτούμενος αριθμός ψήφων πολύ πιο εύκολα από πριν –με την προϋπόθεση, βέβαια, ότι οι υπάλληλοι θα είναι πολιτικά συνειδητοποιημένοι. Διότι οι υπάλληλοι που διορίστηκαν χωρίς μέσο θα χάνουν το δικαίωμα ψήφου, καθώς θεωρούνται απρόβλεπτοι οπορτουνιστές και είναι επικίνδυνοι για το εργατικό κίνημα. Το νομοσχέδιο ενθαρρύνει τη συμμετοχή των πολιτών στους δημοκρατικούς θεσμούς, εγκαθιδρύει σχέσεις υπευθυνότητας και ενισχύει την πολιτικοποίηση των εργαζομένων, οι οποίοι, όπως όλοι ξέρουμε, χωρίς κομματική καθοδήγηση είναι ανίκανοι να ξεπεράσουν το στάδιο του απλού τρεϊντγιουνιονισμού. Αναμένεται και σχετική τροπολογία που θα καταργεί την πάλη των τάξεων.»
Από το Ασχολίαστα της Ρήξης
