Εκτελεσμένα λόγια
Για την κακοποίηση των γυναικών
Του Αλέξη Καζαντζίδη
Κάθε φορά που προκύπτει θέμα κακοποίησης γυναικών, η κοινωνία στρέφει το βλέμμα στο θύμα και όχι στον θύτη, ώστε να βρει τον τρόπο να πατήσει το τέρας στο κεφάλι. Η πραγματικότητα είναι συντριπτική. Η κρίση δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα άλλοθι. Την εποχή της Κατοχής των Γερμανών, με τον κόσμο να πεθαίνει στον δρόμο, δεν υπάρχουν επίσημες καταγραφές ότι οι άνδρες κακοποιούσαν περισσότερο τις γυναίκες τους. Αντίθετα, στη χώρα μας το 2017, η Ελληνική Ιατροδικαστική Εταιρία ανακοίνωσε πριν από λίγες μέρες πως σωματική βία έχει υποστεί το 24% των γυναικών (18% από σύντροφο και 10% από άλλο άτομο), ενώ σεξουαλική κακοποίηση το 6% των γυναικών (5% από σύντροφο και 1% από άλλο άτομο). Τα περιστατικά βιασμών υπολογίζονται σε 5.000 ετησίως, ωστόσο, μόνο 150 από αυτά πιστοποιούνται και ακολουθούν τη νομική οδό. Στη, δε, Ευρωπαϊκή Ένωση, σε έναν χρόνο 16.700.000 γυναίκες υπέστησαν σωματική βία ή σεξουαλική κακοποίηση.
Το χειρότερο όλων είναι ότι οι έρευνες που πιστοποιούν την υπαρκτή πραγματικότητα, όπως της φοιτήτριας στη Δάφνη δεν είναι από εταιρίες δημοσκοπήσεων που αποτυγχάνουν στα εκλογικά αποτελέσματα: Στη μελέτη αυτή, λοιπόν, της Κομισιόν, το 32% των Ελλήνων απάντησε ότι το σεξ χωρίς τη συγκατάθεση του συντρόφου είναι δικαιολογημένο ή αποδεκτό, σε κάποιες περιπτώσεις. Η υπόλοιπη Ευρώπη είναι πιο… ανθρώπινη, βρίσκεται στο 27%.
Η ερώτηση που δέχθηκαν οι συμμετέχοντες ήταν διατυπωμένη ως εξής: «Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι το σεξ χωρίς συγκατάθεση μπορεί να δικαιολογείται σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Πιστεύεται ότι αυτό ισχύει για τις εξής περιπτώσεις; Μεθυσμένος ή υπό την επήρεια ναρκωτικών; Εθελοντικά να πας στο σπίτι με κάποιον, για παράδειγμα μετά από πάρτι ή ραντεβού;
Προκλητικά, αποκαλυπτικά ή σέξι ρούχα; Δεν λες ξεκάθαρα «όχι» ή δεν αντιστέκεσαι; Εχει προηγηθεί φλερτ; Εχεις αρκετούς σεξουαλικούς συντρόφους;
Περπατάς μόνος έξω το βράδυ; Ο δράστης δεν συνειδητοποιεί τι κάνει; Ο δράστης μετανιώνει για την πράξη του;». Στο γκάλοπ δεν τόλμησαν να ρωτήσουν τις βιασμένες ποιες στο διάολο (έκφραση εκτός σφυγμομέτρησης) είναι οι προϋποθέσεις που καθιστούν τον βιασμό τους ανεκτό.
Η λύση ίσως είναι στον φίλο, τον γείτονα τον διπλανό, που θα κοιτάξει τη γυναίκα στα μάτια, που θα εμπνεύσει το αίσθημα ότι δεν είναι όλοι οι άνδρες ίδιοι, ότι δεν υπάρχουν για να κακοποιούν γυναίκες, που σε τελική ανάλυση θα της προκαλούν πάθη αγάπης χωρίς βιασμό σώματος, μυαλού και ψυχής. Αλλιώς, το μόνο που απομένει είναι η παραδοχή ότι όταν μία κοινωνία σαπίσει, σαπίζει σε όλα της τα επίπεδα, επίσημα και ανεπίσημα.
