Τρικυμία σε… τρύπα με νερό
Η εορταστική… τζιγκλιμπελίαση και πάλι κοντά μας
του Αλέξη Καζαντζίδη
Και φέτος μας πήρε αγκαλιά ο Σκρουτζ και μας έβγαλε βόλτα στις χορτασμένες βιτρίνες της πόλης. Bέβαια, υπάρχουν σπουδαία επιτεύγματα του αμερικανικού λαού. Η μουσική, η τεχνολογία, το μπάσκετ. Υπάρχει, όμως, και αυτό που αποκαλείται αμερικανίλα. Η εορταστική… τζιγκλιμπελίαση. Διαπνέουν διά πάσα νόσον και μαλακία όλα τα ΜΜΕ της χώρας. Μία πολιτισμική, μαρκετινίστικη ατμόσφαιρα που για να την αποχωριστείς φτάνει το Πάσχα. Οι διαφημίσεις και πάλι μετατρέπονται σε εντολές. «Η ευτυχία είναι απόφαση». Και για τους δύστροπους, το χαμόγελο είναι διαταγή.
Έχουν μπει τόσο πολύ στο κεφάλι μας, τα μάτια, τα αυτιά, τη ζωή μας οι τάρανδοι και οι Σάντα Κλάους που μας ακολουθούν μέχρι το κρεβάτι μας. Τα φωτάκια καπηλεύονται τη λάμψη. Ακόμα και το κόκκινο χρώμα έχει όψη μπαρόκ και πέφτει πάνω μας για να καταλήξουμε στην κόκα κόλα (στα αθηναϊκά ράφια υπήρξε πλήγμα). Τα μελομακάρονα αντί να τρώγονται πετάνε στις διαφημίσεις και το παιχνίδι ευτελίζεται σε πλαστικό δώρο του Τζάμπο.
Όπως έγραφε ο Στάθης Σταυρόπουλος, «ούτε ο Παπαδιαμάντης παρηγορεί φέτος, ούτε ένα κεράκι δεν ανάβει το βράδυ. Τα Χριστούγεννα είναι σαν να σε έχει προειδοποιήσει η παιδική σου ηλικία για όσα θα σε στοιχειώσουν με τον ερχομό των ημερών».
Για χριστιανούς και μη, αποπνευματικοποιείται ακόμα και το μήνυμα της γέννησης ενός βρέφους, σε μία χώρα με 1.200 ασυνόδευτα προσφυγόπουλα. Εδώ, άλλωστε, τιμούσαμε για μία 20ετία το Θείο Bρέφος στο πρόσωπο του… Κώστα Λαλιώτη.
Ας έχει. Η αιθαλομίχλη φυλάει την πόλη απ΄ τον καθρέφτη μη δούμε τις βόμβες που φέρνουν σε συσκευασία δώρου οι γιορτές: τις σκιές των ανέργων, τα ψίχουλα στους γέρους, τους σπασμένους μισθούς, τα κομμένα κεφάλια εκείνων που βρέθηκαν στο μάτι του πολέμου. Τουλάχιστον το Φάντασμα των Χριστουγέννων είναι για να φέρνει στους τυχερούς ένα φιλί και την αγάπη που χρωστούν στους καταραμένους…
