Νον πέιπερ για το προτσέσο της συμφωνίας
Η «Ψωροκώσταινα» έλαβε και δημοσιεύει σε αποκλειστικότητα εσωτερικό έγγραφο του Σύριζα για την τελική πρόταση που κατέθεσε η κυβέρνηση στην Τρόικα. Το έγγραφο αυτό απευθύνεται στα στελέχη του κόμματος και περιλαμβάνει βαθειά επιστημονική ανάλυση της πρότασης με τα εργαλεία του επιστημονικού σοσιαλισμού.
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΓΙΟΥΝΗ
Ολοκληρώνεται αυτές τις μέρες η συμφωνία ανάμεσα στην επαναστατική κυβέρνηση Σανέλ και τους κομμισάριους των διεθνών μονοπωλιακών θεσμών. Η συμφωνία αυτή αποτελεί εργαλείο στα χέρια της εργατικής τάξης στον αγώνα της εναντίον του κεφαλαίου και δικαιώνει τα δεκάδες ψηφίσματα συμπαράστασης που δέχεται το κόμμα από όλον τον κόσμο. Διαψεύδει, παράλληλα, τους φραξιονιστές και τους λικβινταριστές που θεωρούσαν πρόωρη τη χειμερινή έφοδο στο Μέγαρο Μαξίμου και έσπερναν τον ντεφαιτισμό στες τάξεις του εργατικού κινήματος. Η συμφωνία του Γιούνη αποδείχνει ότι το νέο επαναστατικό μνημόνιο που θα ακολουθήσει μπορεί και πρέπει να είναι καλύτερο από τα αστικά μνημόνια του παρελθόντος.
Σε πλήρη ευθυγράμμιση, λοιπόν, με τη γραμμή του κόμματος, η συμφωνία αποτρέπει τις άμεσες μειώσεις μισθών και συντάξεων της κρατικής γραφειοκρατίας, τουλάχιστον για το προσεχές Σαββατοκύριακο. Αντιθέτως, τα μέτρα επικεντρώνονται στον ιδιωτικό τομέα και τα αντιδραστικά στρώματα που απασχολούνται σ’ αυτόν. Έτσι, προστατεύεται η πρωτοπορία της εργατικής τάξης (γραφειοκράτες, ιντελιγκέντσια, ΕΡΤ) και το κόστος μετακυλίεται στους εργαζόμενους του ιδιωτικού κεφαλαιοκρατικού τομέα (που ούτως ή άλλως δεν μπορούν να αποκτήσουν επαναστατική συνείδηση, παρά μόνον μέχρι το στάδιο του τρεϊντγιουνιονισμού) και το λούμπεν προλεταριάτο των ανέργων και των ελαστικά απασχολούμενων (που είναι ως γνωστόν επιρρεπείς σε αντιδραστικές αντίληψες).
Χτύπημα στην καλολαδωμένη καπιταλιστική μηχανή αποτελούν και οι αυξήσεις στις εισφορές εργοδοτών και εργαζομένων. Οι αγκιτάτορες του ρεβιζιονισμού θα μιλήσουν εδώ για έμμεση μείωση μισθών, αλλά το εργατικό κίνημα θα πρέπει να κλείσει τα αυτιά του στο μαύρο αυτό μανιπουλάρισμα των κλακαδόρων της εργοδοσίας. Ομοίως η συμφωνία προβλέπει αυξήσεις στις εισφορές κύριων και επικουρικών συντάξεων, επιτρέποντας στο κόμμα να αναδιανείμει τον παραγόμενο πλούτο και να περιορίσει την κατανάλωση φαρμάκων, που μόνο τα μονοπώλια των φαρμακευτικών βιομηχανιών εξυπηρετεί. Προωθείται, άλλωστε, και η μεταφορά της πώλησης φαρμάκων από τα ιδιωτικά φαρμακεία της μπουρζουαζίας στις λαϊκές υπερ-αγορές (σούπερ-μάρκετς), τσακίζοντας το διαβόητο «τραστ της ασπιρίνης».
Χρήσιμο εργαλείο πάλης αποδείχνεται και η λεγόμενη «εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ», με την οποία το κόμμα θα επιχειρήσει να ολοκληρώσει τη βίαιη απελευθέρωση της αγοράς. Το κόμμα θα φανεί εδώ πολύ πιο αποτελεσματικό από τις προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις, που δεν ήταν σε θέση να εφαρμόσουν τα απελευθερωτικά μέτρα της εργαλειοθήκης, λόγω του σημαντικού πολιτικού κόστους που είχε η μανιασμένη αντίδραση της εργατικής αριστοκρατίας (ταξιτζήδες, φαρμακοποιοί, γαλακτοπαραγωγοί κλπ). Το επαναστατικό κόμμα έχει το απαραίτητο σθένος να τσακίσει τη μαύρη αντίδραση των προνομιούχων αυτών στρωμάτων και να μπετονάρει την αγορά, βγάζοντας την εργατική τάξη από τη νωθρότητα, τον ηδονισμό και τον οπορτουνισμό στην οποία την είχε καταδικάσει το υψηλό βιοτικό της επίπεδο. Αυτή είναι και η βαθύτερη αιτία που: α) αναβλήθηκε επ’ αόριστον η αύξηση του κατώτατου μισθού και β) το φετινό φιλανθρωπικό αχτίφ για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης ήταν σημαντικά μικρότερο από το περσινό αντίστοιχο των αστών.
Γροθιά στο στομάχι των αστικοτσιφλικάδων και των κουλάκων αποτελεί και η αύξηση της ανταλλακτικής αξίας (Φ.Π.Α.) των τροφίμων. Είναι γνωστό ότι τα τρόφιμα αποτελούν τον μοναδικό παραγωγικό κλάδο που καταφέρνει ακόμη να επιβιώνει στη χώρα, ακόμη και μετά την επανάσταση της 25ης Γενάρη. Η αύξηση του Φ.Π.Α. έρχεται να βάλει ένα φρένο στον νέο αυτό κύκλο καπιταλιστικής συσσώρευσης. Έμφαση δίνεται, όχι τόσο στα χύδην προϊόντα (η κατανάλωση ζαρζαβατικών είναι δυστυχώς ένα αναγκαίο κακό της αστικής σύμβασης), όσο στα τυποποιημένα. Διότι τα δεύτερα ενισχύουν τον τομέα της μεταποίησης, με κίνδυνο την βελτίωση της θέσης της χώρας στον διεθνή καταμερισμό εργασίας, εξέλιξη που σίγουρα θα αυξήσει τις ιμπεριαλιστικές διαθέσεις των λακέδων της πλουτοκρατίας. Ενώ η παραγωγή μη συσκευασμένων προϊόντων (όπως και πρώτων υλών) διατηρεί τη χώρα πιο κοντά στον αποικιοκρατούμενο τρίτο κόσμο, διευκολύνοντας το προτσέσο της επανάστασης. Άλλωστε, το μέτρο αυτό επιτρέπει στην κυβέρνηση να δώσει πιο εύκολα τη μάχη για τη διατήρηση του χαμηλού Φ.Π.Α. στα εστιατόρια, τα ουζάδικα, τις καφετέριες και τα μπαράκια, υπερασπιζόμενη το αναφαίρετο δικαίωμα της λαϊκής οικογένειας στη ψυχαγωγία. Η ίδια η εντατική ενασχόληση των κομματικών απαράτσνικων στα καταστήματα αυτά, είτε ως ιδιοκτήτες, είτε ως θαμώνες, αποδείχνει την πλέρια επαναστατική φύση του συγκεκριμένου κλάδου και τον κομβικό ρόλο που παίζει στην κοινωνική απεύθυνση του εργατικού κινήματος.
Τέλος, η συμφωνία διατηρεί και πολλά προοδευτικά μέτρα των προηγούμενων αστικών μνημονίων, όπως η φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας (αυτό το προπύργιο της αστικής μικροϊδιοκτησίας και της ιδεολογικής βουλγκάτας των «νοικοκυραίων»), η κατάργηση κάθε προνομίου των πολυτέκνων (αυτών των αντιδραστικών φορέων παρωχημένων μεσαιωνικών αξιών και ιδεολογιών) και η μείωση των μιλιταριστικών δαπανών που συντηρούν τη δεξιά παρέκκλιση (αν και οι περικοπές δεν πρόκειται να επηρεάσουν την ετοιμότητα του στόλου των ελικοπτέρων, για λόγους που δεν είναι άμεσα κοινοποιήσιμοι).
Με τέτοια μέτρα είναι βέβαιο ότι ακόμη και ινστρούχτορες του πιο ακραίου αριστερισμού, σαν τον Τζήμερο και τον Στέφανο Μάνο, θα υποχρεωθούν να δεχτούν την ανωτερότητα της οργανωμένης πάλης, θα αφήσουν τις εξτρεμιστικές αυταπάτες τους και θα προσέλθουν επιτέλους στις γραμμές του κόμματός μας.
Ήρθε η ώρα του κόκκινου μνημονίου!
Αν όχι τώρα, πότε; Αν όχι ο Σύριζα, ποιος;
Το Π.Γ. του Γ.Γ. του Σ.Ο. της Κ.Ε. του Κόμματος
