Το όνομά της είναι Πανωραία Χατζηκώστα. Γεννήθηκε στο Αϊβαλί όπου έζησε πλουσιοπάροχα με την οικογένειά της, μέχρι την καταστροφή της πόλης από τους Τούρκους, τον Ιούνιο του 1821. Αφού έχασε τον άντρα και τα τέσσερα παιδιά της στον σχετικό συνωστισμό, κατέφυγε στα Ψαρά και κατόπιν στην Πελοπόννησο. Κατέληξε στο Ναύπλιο, όπου, ξενοδουλεύοντας και ζητιανεύοντας, φρόντιζε παράλληλα τα ορφανά που συνέρεαν εκεί από τις επαναστατημένες περιοχές της χώρας. Όταν χτίστηκε το ορφανοτροφείο, ζήτησε και προσελήφθη αφιλοκερδώς για να πλένει και να καθαρίζει. Το παρουσιαστικό της ενέπνευσε τους μάγκες του Ναυπλίου, που της έδωσαν το υποκοριστικό «Ψωροκώσταινα».
Η Πανωραία έγινε γνωστή τον Ιούνιο του 1826, όταν πραγματοποιήθηκε στο Ναύπλιο έρανος για τις ανάγκες της Επανάστασης. Χωρίς να διστάσει, προσήλθε και έδωσε για τον Αγώνα όλη της την περιουσία, ένα ασημένιο δαχτυλίδι και ένα γρόσι, κάνοντας πολλούς τσιγκούνηδες να ντραπούν και να συνεισφέρουν κι αυτοί το μερτικό τους. Οι άνθρωποι της εποχής θαυμάσανε το θάρρος και την ανιδιοτέλειά της, αν και, αργότερα, το όνομά της έγινε συνώνυμο της μιζέριας.
Έκτοτε, η Ψωροκώσταινα συνεχίζει να δουλεύει στο ορφανοτροφείο (τώρα πια είναι με μπλοκάκι) και να φροντίζει τα παιδιά που συρρέουν από τις πτωχευμένες περιοχές της χώρας. Παράλληλα περιδιαβαίνει την αγορά και τις πλατείες της πόλης, παρατηρώντας τις ομορφιές και τις ασχήμιες της. Βλέπει και ακούει, συζητά και σχολιάζει, χαίρεται και στεναχωριέται. Θέλει να δει την πόλη της να ομορφαίνει, όπως ήταν κάποτε και το Αϊβαλί. Φαίνεται στρυφνή, απαισιόδοξη και πικρόχολη, αλλά, κατά βάθος προσπαθεί να είναι δίκαιη και ειλικρινής.
Δίπλα της βολοδέρνει ο Τσίμπλας, ένα από τα ορφανά που φροντίζει. Είναι έξυπνος, ή τουλάχιστον έτσι του λένε, χώνει τη μύτη του παντού, ενθουσιάζεται εύκολα και κάνει μεγάλα όνειρα για το μέλλον. Προς το παρόν, δυστυχώς, δεν έχει βρει τρόπο να τα πραγματοποιήσει, οπότε περνάει τη μέρα του μπροστά στην τηλεόραση. Δεν το βάζει κάτω, όμως. Είναι μικρός και το μέλλον του ανήκει.
