Χριστός Ανέστη!
του Θοδωρή Καρναβά
Όποιος έχει ζήσει στο εξωτερικό, συνειδητοποιεί ότι την ιδιοπροσωπεία μας την ορίζουν μεταξύ άλλων τα τιμώμενα, τα ξορκιζόμενα και η συνεχής προσπάθεια ισορροπίας ανάμεσα στην απόλαυση και απελευθέρωση από τη μία και την εγκράτεια από την άλλη. Όλα αυτά που δύσκολα τα συναντά κανείς περισσότερο συμπυκνωμένα και αρμονικά δεμένα μεταξύ τους από το Πάσχα και όλα αυτά που το συνθέτουν.
Τη μεικτή ατμόσφαιρα των χρωμάτων και αρωμάτων της ανισόρροπης και γοητευτικής άνοιξης, του κατανυκτικού Αγίου Μύρου, των ψαλμών και ανθών στους δρόμους που συνοδεύουν την πιο εφιαλτική και βέβαιη στιγμή της ζωής, το θάνατο, και τέλος την έκρηξη της λύτρωσης και της απελευθέρωσης από τους όποιους αυτοπεριορισμούς.
Μια γιορτή, αμιγώς θρησκευτική, παρόλα αυτά, νομίζει κανείς, παντρεμένη αρμονικά με τα κατά τόπους πανάρχαια παγανιστικά έθιμά μας, ώστε να καλύπτει εξίσου θρησκευόμενους και αποστασιοποιημένους από τα θεία.
Και πού φέτος συνδυάζεται με το Μάη, σύμβολο αγώνα, έρωτα, απελευθέρωσης.
Χριστός Ανέστη σε όλες τις απανταχού των Ελλήνων τις κοινότητες και καλό Μάη σε όλους μας!
Κι αν δεν μπορούμε να αποφύγουμε την καθημερινή μας σταύρωση, ας αποζητούμε τουλάχιστον την καθημερινή μας λύτρωση.
